ஒரு அகாலத்தின் ஆரம்பமும் முடிவும்

நீள் உறக்கம் களைத்து
விழிப்படைந்த இவ்வேளையில்
பண்பலையின் மெல்லியபாடல்
அருவமாய் பரவுகிறது
அடர்பனியின் குளிருடன்   

நகரும் வரிகளோடிய
நெடிய பாலையில்
கண்ணில் கானல் நீர் மின்ன நெளியும்
தகிக்கும் தனிமை அரவத்தை
கழுகென  கொத்தித் தின்கிறது
கிளைஇலைகளில் மறைந்து பேசும்
பறவைகளின் பேரொலி

ஜன்னலில் விரியும் ஆதிமரம்
அசைவுகளை நிறுத்தி
உறைந்த கணத்தில் நிகழ்கிறது
ஒரு அகாலத்தின் ஆரம்பம்

நடுங்கி அலறிய
கைப்பேசி அலாரத்தில்
சட்டென உயிர்த்து
கவிகிறது காலம்
என்மேல்
கட்டமைத்துக்கொண்டிருக்கும்
தன்வரலாற்றின்
அத்துனை சுமைகளுடனும். 
 

நட்சத்திரமொன்றின் தற்கொலை

குறியும் கொண்டையுமற்று
மேஜையில் ஆறும் ஆப் பாயில்
ஆணா பெண்ணா

வயிற்றுக்குக் கீழ் ஓட்டிப் பிறந்த
ஆண் பெண் குழந்தைகள்
அர்த்தநாரியா

வானத்தில் ஊர்ந்து ஊர்ந்து செல்லும்
வாலற்ற பல்லி 
நெருங்கி விழுங்குகிறது நிலவை

நட்சத்திரமொன்றின் தற்கொலை
இபோது வரையிலும் 
எரிமீனெனவே எண்ணப்பட்டது
பூமியில் இருந்தபடிக்கு.           

தொடரும் முற்றுப் புள்ளி

வெளியேறும் வழிகளடைக்கப்பட்ட
உன் வட்டத்துள்
மையப் புள்ளியாகச் சொன்னாய்

எப்போதும் பிரிந்தே இணைந்து செல்லும்
இணைகோட்டுக்கான என்னிசைவுகளை
எழுதி மொழிபெயர்த்தேன்
எறவாரப் பல்லியின் சமிக்ஞைகளாக

சுவர் சூழ்ந்த அறைகளில்
இருவருக்கும் உரிமையொன்றே சதுரமென்றாய்
கொஞ்சம் இறங்கிவந்து
சற்றெனக்கு நீளம் தந்து செவ்வகமென்றாய்.  

இருவருக்கும் பொதுவானதொரு
உறவுக்கான உருவத் தேடலில்
எதிர்பார்ப்புப் புள்ளிகளிளெல்லாம்
முட்டிக்கொண்டு வெட்டிச் சென்றோம்
முக்கோணமாய்

முயற்சிகளிலோய்ந்து நீ
முற்றுப்புள்ளியிட்டுச் சென்றுவிட
கமா இட்டுக் காத்திருக்கிறேன்
வரையறைகளற்ற வாழ்வுக்காய்
வானில் தொடரும் முற்றுப் புள்ளியென
பறவையை எண்ணியபடி.